Kobylanka jest dużą wsią z siedzibą Urzędu Gminy, położoną około 10 km na zachód od Stargardu. Jej rekreacyjnym zapleczem jest, oddalone o parę kilometrów, jezioro Miedwie oraz doskonale przygotowana na przyjęcie turystów, położona nad jego brzegiem, miejscowość Morzyczyn.
Po wojnie Kobylanka zawsze była siedzibą gminnej administracji, co w poważnym stopniu określało jej charakter. Zawsze też była tu szkoła, biblioteka, ochotnicza straż pożarna. Wieś, z racji korzystnego położenia, nigdy nie miała typowo rolniczego charakteru.
Kobylanka to wieś średniowieczna, w źródłach wspomniana po raz pierwszy w 1233 roku. W 1304 roku książę Otton I podarował ją zakonowi cystersów z Kołbacza. Po reformacji włączona została do domeny książęcej, a od 1684 należała do dóbr elektorów brandenburskich.
Pierwotnie była to wieś placowa z kościołem w centrum placu. W XIX wieku rozbudowano ją do kształtu wielodrożnicy. Powstały domy wzdłuż drogi Szczecin – Stargard (ul. Szkolna i Jeziorna).
Obecnie Kobylanka ze względu na korzystne położenie (bliskość jeziora Miedwie, puszczy Goleniowskiej i drogi przelotowej Szczecin – Stargard), przeżywa okres przyśpieszonego rozwoju. Z historią miejscowości wiążą się ciekawe podania i legendy. Warto zwiedzić osobliwości Kobylanki, a wśród nich pomnikowe lipy, rosnące przy drodze do Reptowa. Zespół drzew składa się z 5 starych lip o obwodach 620, 430, 425, 370 i 340 i lipy rosnącej przy kościele o obwodzie 425 cm. Najgrubsza z nich nosi nazwę Wieniec Zgody i została posadzona w 1460 roku przez burmistrzów Szczecina i Stargardu – jak mówi legenda – na znak zawarcia pokoju i zakończenia wieloletniej wojny handlowej między tymi dwoma miastami. Pozostałe lipy miały być posadzone w kolejne setne rocznice zawarcia ugody. Ostatnia lipa posadzona w 1960 roku nie przyjęła się i uschła, „nie bacząc na to”, że tradycja jest godna kontynuowania. Wśród wielu wspaniałych miejsc godnych odwiedzenia jest Plac Zgody oraz kościół Św. Antoniego Padewskiego, stojący w historycznym centrum miejscowości. Ciekawostką jest także tablica pamiątkowa umieszczona na dużym kamieniuprzed wejściem do kościoła, która została ufundowana w 2003 roku. Zawiera ona zwarty opis dziejów wsi i kościoła, poświęconego po zakończeniu II wojny światowej dnia 1 października 1945 roku. Historię opracował ks. Kazimierz Drynikowski, a płytę wykonał H.S. Walendziak z Kobylanki. Na terenie dawnego cmentarza ewangelickiego urządzono jedyne na Ziemi Stargardzkiej lapidarium, w którym eksponowane są liczne elementy nagrobków z wielu cmentarzy w okolicach. To kolejny unikatowy obiekt w Kobylance. Będąc w tej miejscowości warto też odwiedzić znajdujący się niedaleko Antykwariat, który jest jednocześnieżywym muzeum z licznymi eksponatami z dawnych epok. Ten oryginalny obiekt posiada niezwykły wystrój zewnętrzny samego budynku, do czego wykorzystano kamienie polne i liczne wytwory dawnej techniki wkomponowane w ogrodzenie. Są one elementami dekorującymi cały obiekt. Wewnątrz znajdują się zgromadzone przedmioty i meble z minionej epoki. Antykwariat prowadzi skup i sprzedaż przedmiotów sztuki użytkowej, mebli, zegarów i bibelotów prezentowanych w gustownym otoczeniu. Obok sklepu, zwraca uwagę kapliczka, wykonana z granitowych elementów.
