Jęczydół to wieś ulicówka, założona jako kolonia w 1770 roku z zagrodami luźno posadowionymi po obu stronach drogi. Położona  jest równolegle do zachodniego brzegu jeziora Miedwie. Posiada bliskie połączenie z trasą nr 10 Stargard – Kobylanka – Szczecin. Jezioro Miedwie i las kuszą wiele osób, które budują tu swoje domy mieszkalne i letniskowe.
Obecna nazwa miejscowości nawiązuje do legendy o pochodzeniu miedwiańskiej siei i diable, którego przechytrzył mnich z kołbackiego klasztoru. Po przegranym zakładzie o duszę zakonnika, diabeł miał wydawać rozpaczliwe jęki w dolewybitym kopytami na brzegu jeziora Miedwie.
W pobliżu wsi zachowały się wyraźne ślady zlikwidowanego toru kolejowego, prowadzącego w czasie II wojny światowej do tzw. torpedowni nad Miedwiem. W północnej części Jęczydołu położony jest nieczynny XVIII – wieczny cmentarz, na którym zachował się najstarszy nagrobek z datą 1878 roku.
Na starym cmentarzu rosną
z nagonasiennych:

  • świerk pospolity i odmiana Falcato – viminalis;

z okrytonasiennych:

  • dąb szypułkowy, np. drzewo z pniem o obw. około 360 cm,
  • brzoza brodawkowata,
  • brzoza omszona,
  • wiąz szypułkowy,
  • jarzębina,
  • czereśnia ptasia,
  • wiśnia pospolita,
  • robinia biała,
  • trzmielina pospolita,
  • bluszcz pospolity (są kwitnące i owocujące okazy),
  • bez czarny,
  • śnieguliczka biała,
  • barwinek pospolity,
  • jesion wyniosły,
  • lilak pospolity,
  • lilak chiński,
  • ligustr pospolity.

Są to wspaniałe skarby przyrody.