Rekowo jest bardzo starą wsią, w źródłach odnotowaną już w 1173 roku. Wówczas to kasztelan szczeciński Warcisław Świętoborzyc nadał ją klasztorowi cystersów w Kołbaczu. Po sekularyzacji dóbr zakonnych wieś włączono do domeny książęcej, a następnie państwowej w Kołbaczu. Rekowo założone było pierwotnie na planie owalnicy, która w XIX wieku uległa przekształceniu i zatarciu. Obecnie Rekowo jest to mała wieś okolnica, położona przy południowym obrzeżu Puszczy Goleniowskiej i przy dolinie rzeki Płoni. We wsi zachował się czytelny przykład kompozycji wsi placowej zwanej okolnicą. Grody, miały charakter obronno – mieszkalny i nie tworzyły linii fortyfikacyjnej. Osady położone wokół grodów nie były umocnione. Dla stworzenia warunków obronnych zagrody grupowano w zwarte zespoły z jednym wjazdem do wnętrza kolistego placu. W Rekowie nastąpiła prawie całkowita wymiana chałup na nowe parterowe domy, ustawione względem ulic kalenicowo, z niezwykle ozdobnie opracowanymi fasadami. Z cegły od drugiej połowy XIX wieku budowano również stodoły, obory, magazyny, ozdabiając je opaskami, gzymsami i charakterystycznymi motywami kolistych blend.
Kiedyś we wsi był folwark, założony przez cystersów, a obok wsi wiatrak. Obecnie nie istnieje również XVIII – wieczny kościół ryglowy, rozebrany w 1950 roku. Został on zniszczony w czasie wojny. Pozostał teren dawnego cmentarza przykościelnego ogrodzony kamiennym murem, przy którym rosną stare lipy. W lesie, na północ od wsi, zachowały się ślady rozebranych torów kolejowych i ruin zakładu zbrojeniowego z okresu II wojny światowej. Wieś, choć niewielka, ma swoją świetlicę – kilkanaścioro miejscowych dzieci może pograć w ping – ponga, a dorośli mają się gdzie spotkać. Kilometr od wsi przepływa rzeka Płonia, doskonale znana wszystkim wędkarzom. Obecne są tu skarby przyrody. Z nagonasiennych – cis pospolity, zaś z okrytonasiennych:
- dąb szypułkowy,
- lipa szerokolistna,
- lipa drobnolistna,
- kasztanowiec biały.
Atrakcyjna okolica wsi sprzyja uprawianiu wędrówek pieszych i rowerowych. Przez wieś wiodą szlaki turystyczne:
- zielony – prowadzący do Kołbacza i Morzyczyna
- czerwony – do Szczecina – Załomia
Przy jednym z nich znajduje się gospodarstwo agroturystyczne prowadzone przez państwa B. i A. Reków, które dysponuje 20 miejscami noclegowymi, stołówką i wiatą biesiadną.
W Rekowie można zaobserwować ciekawe zjawisko, polegające na tym, że część mieszkańców, którzy dawniej opuścili wieś, zamierza powrócić tu na stałe.