Jęczydół to wieś ulicówka, założona jako kolonia w 1770 roku z zagrodami luźno posadowionymi po obu stronach drogi. Położona jest równolegle do zachodniego brzegu jeziora Miedwie. Posiada bliskie połączenie z trasą nr 10 Stargard – Kobylanka – Szczecin. Jezioro Miedwie i las kuszą wiele osób, które budują tu swoje domy mieszkalne i letniskowe.
Obecna nazwa miejscowości nawiązuje do legendy o pochodzeniu miedwiańskiej siei i diable, którego przechytrzył mnich z kołbackiego klasztoru. Po przegranym zakładzie o duszę zakonnika, diabeł miał wydawać rozpaczliwe jęki w dolewybitym kopytami na brzegu jeziora Miedwie.
W pobliżu wsi zachowały się wyraźne ślady zlikwidowanego toru kolejowego, prowadzącego w czasie II wojny światowej do tzw. torpedowni nad Miedwiem. W północnej części Jęczydołu położony jest nieczynny XVIII – wieczny cmentarz, na którym zachował się najstarszy nagrobek z datą 1878 roku.
Na starym cmentarzu rosną
z nagonasiennych:
- świerk pospolity i odmiana Falcato – viminalis;
z okrytonasiennych:
- dąb szypułkowy, np. drzewo z pniem o obw. około 360 cm,
- brzoza brodawkowata,
- brzoza omszona,
- wiąz szypułkowy,
- jarzębina,
- czereśnia ptasia,
- wiśnia pospolita,
- robinia biała,
- trzmielina pospolita,
- bluszcz pospolity (są kwitnące i owocujące okazy),
- bez czarny,
- śnieguliczka biała,
- barwinek pospolity,
- jesion wyniosły,
- lilak pospolity,
- lilak chiński,
- ligustr pospolity.
Są to wspaniałe skarby przyrody.